KOPIUJ - WKLEJ

Zanim Helka pojawiła się na świecie wiedziałam, w jaki sposób chcę wychowywać swoje dziecko. Wzór do naśladowania poznałam 5 lat temu. To Kasia i Michał. Kuzyn pana Konkubenta i jego małżonka. Oboje cudowni :) Dlaczego? Ano dlatego, że pokazali mi, że dziecko to nie przewlekła choroba, która przywiązuje rodzica do domu na 10 (20?) lat. Poznałam ich na weselu, na które przybyli z niespełna dwumiesięczną córeczką. Córeczka - anioł nie dziecko - prawie całe wesele przespała. W przerwach między spaniem przechodziła z rąk do rąk. Potem państwo G. pokazali, że z maciupkim dzieckiem można płynąć w rejs, z dwójką dzieci spać na plaży w Meksyku (w mieście bardzo niebezpiecznym; tego nie polecam :P), czy z trójką dzieci pływać kajakami po Krutyni. To naprawdę nieliczne wyczyny państwa G. I nie o to chodzi, żeby teraz wyliczać, czegóż to oni nie zrobili (a zrobili wiele, oj wiele;)). Chodzi o to, że pokazali, że z dzieckiem też MOŻNA ŻYĆ (jak się chce). To po pierwsze. Po drugie, kiedy obserwowałam jak traktują swoje dzieci, jak z nimi rozmawiają, jak się z nimi bawią...Ile w tym wszystkim jest miłości, to powiem szczerze: ZAZDROŚCIŁAM jak cholera. Głównie dzieciom, że mają takich fajnych rodziców ;) Ale i rodzicom, że mają taaaaakie pokłady cierpliwości, luzu i oczywiście miłości. Z całym szacunkiem do wszystkich rodziców, ale dla mnie, to w jaki sposób żyją Kasia i Michałem z dzieciakami jest kwintesencją rodzicielstwa. Skupiają się na tym, na czym powinni. Nie owijają w bawełnę. Nie marnują czasu....Jeszcze raz : zazdraszczam, podziwiam i chłonę; kopiuję i wklejam :)